به گزارش نبض بازار- بازنشستگان ذوب‌آهن، نسلی که ستون‌های صنعت فولاد ایران را ساختند، امروز قربانی بی‌توجهی سیستم بیمه و درمان کشور هستند. تا زمانی که اصلاحات جدی در پوشش بیمه‌ای، دسترسی به درمان مناسب و تأمین دارو‌های حیاتی انجام نشود، این قشر پرکار و ارزشمند همواره با معضلاتی شدید و غیرقابل تحمل مواجه خواهد بود. بی‌عدالتی در حق آنان، نه تنها اخلاقاً غیرقابل قبول است، بلکه زنگ خطری برای آینده صنعت و نسل حاضر کارگران نیز محسوب می‌شود.
بازنشستگان چه می‌گویند؟
این روز‌ها که حقوق کارگران ذوب آهن در اثر ناکارآمدی مدیریتی و فقدان پرداخت مالیات، یک سوم پرداخته شده، مسأله بازنشستگان نیز مورد توجه قرار گرفته است. وقتی کارگران حاضر در ذوب آهن دچار مشکل حقوقی هستند، بازنشستگان مسلماً شرایط سخت‌تری دارند. یکی از بزرگترین چالش‌های بازنشستگان ذوب آهن، مسأله درمان و بیمه است.
این پیام از یکی از بازنشستگان ذوب آهن به «نبض بازار» است:
«بازنشسته صندوق فولاد تأخیری در مورد حقوق ماهیانه نداشته است. اما بدلیل شرایط بد اقتصادی ذوب آهن و بدلیل اینکه قرارداد درمان بازنشستگان ذوب آهن مشارک صندوق فولاد با ذوب آهن است وضعیت درمانی آنان در آینده بلاتکلیف است. نمی‌دانم با وجودیکه در سال ۹۷ اصلاحیه تبصره یک ماده ۳۱ قانون خصوصی‌سازی تصویب شد و ذوب آهن در سال ۹۸ صندوق فولاد را محکوم به پرداخت حق بیمه‌ای که ذوب آهن برای بازنشسته کرده بود و اموالی از صندوق توقیف شد چرا مجدد وزیر وقت (شریعتمداری) از ذوب خواست که درمان را ادامه دهد و بعد از آن هم با وجود شرایط بد مالی ذوب این کار ادامه پیدا کرد. جالب است که هنوز ذوب به بیمه‌گر قبلی (دانا) بدهکار است تعداد زیادی بازنشسته به همین دلیل هزینه‌های درمانی تحت پوشش دانا را دریافت نکرده‌اند.»
ناکارآمدی مراکز درمانی طرف قرارداد
بسیاری از بازنشستگان از خدمات بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های طرف قرارداد بیمه به‌شدت ناراضی‌اند. صف‌های طولانی، کمبود پزشکان متخصص و محدودیت‌های تجهیزات پزشکی، باعث شده بسیاری برای درمان بیماری‌های جدی به مراکز خصوصی مراجعه کنند؛ جایی که حتی با بیمه تکمیلی، هزینه‌ها سرسام‌آور و غیرقابل تحمل است. بسیاری از بیماری‌های شغلی بازنشستگان، از مشکلات ریوی و قلبی تا بیماری‌های مزمن استخوان و مفصل، نیازمند دارو‌های تخصصی است. اما دارو‌های ضروری اغلب خارج از پوشش بیمه قرار دارند و بازنشستگان مجبورند بخش بزرگی از حقوق ناچیز خود را صرف خرید دارو کنند. این وضعیت عملاً آنان را به قشر محرومی تبدیل کرده که از ابتدایی‌ترین حق انسانی یعنی درمان مناسب محروم‌اند.
هزینه‌های درمانی کمرشکن
حتی عمل‌های جراحی ساده، بستری کوتاه یا آزمایش‌های تخصصی، بار مالی سنگینی روی دوش بازنشستگان گذاشته است. بیمه تکمیلی که قرار بود پشتیبان آنها باشد، به‌دلیل بروکراسی پیچیده، تأخیر در پرداخت هزینه‌ها و سهم بالای پرداختی بازنشستگان، ناکارآمد جلوه می‌کند. این مسأله فشار اقتصادی را به‌شدت افزایش داده و سلامت روانی آنان را نیز تهدید می‌کند. تغییر دولت‌ها نیز در سال‌های اخیر مطالبات بازنشستگان ذوب آهن را در مدار تغییر مدیران قرار داده است.
بیماری‌های شغلی در ذوب آهن
کار در بخش‌هایی از ذوب آهن که مواد خطرناک در آنها جریان دارد، باعث بیماری‌های شدید در کارکنان ذوب آهن حتی پیش از بازنشستگی شده است. حالا بازنشستگان نیز با آثار دوران خدمت در این کارخانه، باید روزگار سخت‌تری را بگذرانند. بیماری‌های تنفسی بخش مهمی از این موارد‌اند که تا پایان عمر همراه این بازنشستگان می‌مانند. ده‌ها سال کار در محیط‌های صنعتی آلوده باعث شده بسیاری از بازنشستگان با بیماری‌های مزمن و ناشی از کار مواجه شوند. اما نه بیمه پایه و نه بیمه تکمیلی هیچ حمایت ویژه‌ای برای بیماری‌های شغلی در نظر نگرفته‌اند. این غفلت نه تنها بی‌عدالتی آشکار است، بلکه نشان می‌دهد که ارزش و نقش این کارگران در ساخت و توسعه صنعت کشور به فراموشی سپرده شده است.
دیدگاهتان را بنویسید