به گزارش اقتصادآنلاین، افزایش تنشها میان ایالات متحده و ونزوئلا میتواند به تغییرات عمیقی در صنعت نفت کشوری منجر شود که بزرگترین ذخایر نفت خام جهان را در اختیار دارد.
هرگونه تغییر رژیم ریاستجمهوری نیکلاس مادورو میتواند نقطه عطفی برای تولید نفت ونزوئلا، دسترسی آمریکا به نفت سنگین این کشور که برای پالایشگاههای ساحل خلیج مکزیک مناسب است، و میزان نفوذ ایالات متحده در نیمکره غربی و آمریکای لاتین باشد.
سناریوهای سیاسی و تأثیر بر تحریمها
اگرچه مشخص نیست که دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، لزوماً به دنبال تغییر رژیم یا نوعی مداخله در ونزوئلا باشد، اما این موضوع قطعی است که احتمال کاهش تحریمها و جریان آزاد نفت خام ونزوئلا میتواند به وسواس ترامپ برای پایین نگه داشتن قیمت بنزین در آمریکا کمک کند.
رون بوسو، ستوننویس حوزه انرژی خبرگزاری رویترز، استدلال میکند که با وجود خصومت ریشهدار چند دههای میان ایالات متحده و این کارتل، احتمال زیادی وجود دارد که ونزوئلا همچنان عضو اوپک باقی بماند.
جایگاه تاریخی ونزوئلا در اوپک
در واقع، ونزوئلا یکی از پنج عضو بنیانگذار اوپک در سال ۱۹۶۰ بود؛ در کنار تولیدکنندگان بزرگ حوزه خلیج فارس شامل عربستان سعودی، عراق، ایران و کویت.
دونالد ترامپ در هر دو دوره ریاستجمهوری خود به دنبال روابط نزدیک با عربستان سعودی، رهبر عملی اوپک، بوده است. تنها ماه گذشته، او از محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان، در یک سفر رسمی میزبانی کرد تا مشارکت اقتصادی و دفاعی دو کشور را تحکیم کند.
روابط آمریکا و اوپک در دوران ترامپ
در سال ۲۰۲۰، ترامپ اوپک و ائتلاف اوپکپلاس را متقاعد کرد تا در بحبوحه همهگیری کرونا، زمانی که تقاضا به شدت سقوط کرده بود، عرضه نفت را کاهش دهند.
به بیان دیگر، در دوران ریاستجمهوری ترامپ، رابطه میان آمریکا و اوپک دیگر شبیه گذشته نیست.
پیامدهای احتمالی تغییر حکومت در ونزوئلا
یک دولت جدید و همسو با آمریکا در ونزوئلا میتواند متحدی تازه در درون این کارتل باشد. اوپک حدود ۴۰ درصد از عرضه روزانه نفت جهان را تولید میکند و با مدیریت تولید، قیمتها را در سطحی باثبات نگه میدارد. این کارتل رقیب تولیدکنندگان نفت آمریکا محسوب میشود و سیاستهای مدیریت عرضه آن طی یک دهه گذشته، در دورههایی که قیمتها سقوط کرده، به بسیاری از تولیدکنندگان نفت شیل آسیب زده و صدها شرکت را از چرخه فعالیت خارج کرده است.
در همین حال، اوپک نیز علاقهمند است ونزوئلا را در جمع خود حفظ کند؛ بهویژه پس از چندین اختلاف داخلی بر سر سطح تولید و سهمیهها از زمان شکلگیری گروه اوپکپلاس در حدود یک دهه پیش.
ملاحظات ژئوپلیتیکی اوپک و متحدانش
باب مکنالی، رئیس شرکت مشاورهای راپیدان انرژی، به رون بوسوی رویترز میگوید: «رئیسجمهور ترامپ روابط خوب با ریاض و ابوظبی را در اولویت قرار میدهد. برای این دو کشور که از بنیانگذاران اوپک هستند، باقی ماندن ونزوئلا در اوپک اهمیت بیشتری نسبت به ترامپ دارد.»
ونزوئلا به دلیل تحریمهای سنگین علیه صنعت نفت و صادراتش، از کاهش تولید و سهمیهبندیهای اوپکپلاس معاف شده است. در حال حاضر، تنها شرکت غربی فعال در ونزوئلا، غول نفتی آمریکایی شورون است که با یک معافیت ویژه، اجازه تولید و صادرات نفت خام را دارد.
تنشهای اخیر و سناریوی افزایش تولید
افزایش تنشها میتواند در کوتاهمدت به محدودیت عرضه نفت ونزوئلا منجر شود، اما تغییر رژیم و کنار رفتن مادورو میتواند کاهش تحریمهای آمریکا، بازگشت مشارکت خارجی و افزایش تولید نفت خام این کشور را به دنبال داشته باشد.
این هفته، تنشها به نقطه جوش رسید؛ زمانی که آمریکا یک نفتکش بزرگ را در سواحل ونزوئلا توقیف کرد، همزمان با انتشار تازهترین راهبرد امنیت ملی ایالات متحده که بر نفوذ پررنگ آمریکا در آمریکای لاتین تأکید دارد. دولت ترامپ همچنین با اعمال تحریمهای جدید، اعضای خانواده مادورو، یکی از متحدان تجاری قدیمی او و شش شرکت فعال در حوزه نفتکشها را هدف قرار داد تا درآمدهای نفتی مادورو را محدود کند.
ارزیابی کارشناسان انرژی
شرکت مشاوره انرژی وود مکنزی هفته گذشته اعلام کرد: «مشخص نیست که آمریکا به دنبال تغییر رژیم در ونزوئلا خواهد رفت یا اینکه چنین تلاشی، در صورت وقوع، چگونه پیش خواهد رفت.»
تحلیلگران وود مکنزی میگویند اگر تحریمها برداشته شود و حمایتهای عملیاتی و مالی که ونزوئلا بهشدت به آن نیاز دارد فراهم شود، این امر میتواند در کوتاهمدت و بلندمدت تأثیر قابلتوجهی بر تولید این کشور بگذارد.
ظرفیتهای فنی و سرمایهگذاری در صنعت نفت ونزوئلا
به گفته آدریان لارا، تحلیلگر ارشد وود مکنزی در بخش بالادستی آمریکای لاتین، بهبود مدیریت عملیاتی میتواند به افزایش سریع تولید منجر شود.
او میگوید: «فرض ما این است که چاههای زیادی وجود دارد که فقط به عملیات تعمیر و بازسازی نیاز دارند. میتوان با افزایش هزینههای عملیاتی، بدون نیاز به سرمایهگذاری سرمایهای قابلتوجه، تولید را بالا برد.»
در صورت فراهم بودن شرایط مساعد، بهبودهای عملیاتی و مقداری سرمایهگذاری محدود در کمربند اورینوکو میتواند طی یک تا دو سال، تولید ونزوئلا را به سطح میانه دهه ۲۰۱۰ یعنی حدود ۲ میلیون بشکه در روز بازگرداند؛ رقمی که اکنون در حدود ۹۰۰ هزار بشکه در روز برآورد میشود.
در افقی فراتر، به برآورد وود مکنزی، پروژههای مشترک کمربند اورینوکو میان شرکت ملی نفت ونزوئلا، PDVSA، و شرکتهای بینالمللی نفتی، طی ۱۰ سال آینده به حدود ۲۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری نیاز خواهند داشت تا ۵۰۰ هزار بشکه در روز دیگر به ظرفیت تولید افزوده شود.
منبع: Oilprice
دیدگاهتان را بنویسید